25 Things About Me

Sunday / July 21, 2013 / 8:26 pm

Dapat talaga puro rants lang ang ilalagay ko sa blog kong to ngayon, pero dahil sobra sobra na yung pagka BV ko for the past 2 days.. I decided not to continue with the "emo" theme of the whole blog (ayokong nagpapatama kahit na kanino kaya might as well keep it for myself). So now, eto nalang muna ang ipopost ko..

25 Things You May or May Not Know About Me

1.) Wala akong sariling kwarto

• Yep, naghahati kami ng aking kuya sa isang malaking kama (kasya apat na tao kapag nakahiga, lagpas isang dosena kapag nakatayo) at malakas na electric fan.

2.) Mahilig ako sa Pancit

• Kahit anong luto sa Pancit okay ako (lalo na kapag Pansit Habhab) :3

3.) May walo (8) akong tropa nung highschool at hanggang ngayon tropa parin

• Yung iba sa kanila since Grade 5 pa. So alam na namin ang takbo ng mga utak ng isa't-isa

4.) May dose (12) akong tropa nung college

• 1st course ko ay Nursing pero wala na kong kaconnect sa mga naging kaibigan ko doon (yep, kahit pagbati lang ng Happy birthday wala. Nung lumipat ako ng Communication, nagkaroon ako ng mga bagong tropa. Inaamin ko sa doseng katao na yan, meron akong kinoconsider na inner circle (lima sila)

5.) Di ako nagala ng malayo kapag walang kasamang katropa

• Nakakaboring kaya yun kapag wala kang kasama

6.) Touchy akong tao

• Ganun lang talaga ako kaya wag kayong matakot sakin kung bigla ko kayong kalabitin, hawakan or i-hug (eto eh nakasanayan na nung nasa college pa ko, para sa amin eto yung form of greeting namin sa tropa)
• Gustong gusto kong hinahawakan yung kamay (kapag babae lang ah, di talo ang mga boys)

7.) Old School in terms of Panliligaw

• Yep, ako yung taong mabagal kumilos pagdating jan, dahil pinakikiramdaman ko lahat ng kinikilos ko at nung isa. Wala akong maipagmamalaking talent (kung talent yung angking galing sa pagkuha ng datos tungkol sa ibang tao na di ko kakilala, pwede na). May pagka torpe talaga ako kasi marami na kong napagdaanan na di kanais nais.
• Hindi ako nagbibitiw ng L word hangga't hindi ko naipaparamdam. Paramdam muna bago banggit.

8.) Ako yung laging huling nagcconfirm sa mga lakad

• May rule ako sa mga tropa ko nung highschool na kapag may event or gala, hindi ako pupunta kung hindi sila lahat pupunta (yup and they know about it kaya di sila nagpplan ng mga event/party na di makakapunta yung iba kasi di ako pupunta)

9.) Tinatawag akong "Boss" nung mga tropa ko nung highschool

• Hindi ko alam kung paano or saan nagsimula pero itatanong ko sakanila kung bakit.

10.) Nakatago lahat ng mga luma kong cellphone

• Lahat sila nagana (with matching complete accessories pa). Kaya ko sila tinatago ay para sa mga emergency situations (tulad nalang kung kelangan kong sirain yung pader namin, gagamitin ko yung nokia ko.)

11.) Napagkakasya ko ang 200 sa isang araw ng galaan

• Hindi ako magastos na tao at hindi rin ako kuripot na tao. Okay na ko sa lunch na turo-turo or yung Paotsin sa SM.

12.) Di pa ko naliligaw sa tanang buhay ko

• Mukhang hindi makatotohanan pero maniwala kayo't sa hindi totoo yan. Siguro nung nagpasabog si God ng sense of direction, nagssun bathing ako. 

13.) May sarili akong mundo kapag naka earphones na ko

• Earphones on - Max Volume - World Off (pero hindi ibig sabihin na di ko na kayo naririnig kapag naguusap kayo. Isa pa ito sa mga "talent" na meron ako; kahit bulong lang yan basta within 0-3meters away naririnig ko yan).
• Isa din itong indication na ayokong makisali sa usapan ninyo or ayoko lang marinig ang pinag-uusapan nyo

14.) Ayoko nung hindi ko naiintindihan yung pinag-uusapan nila

• Nakaka alien kaya tsaka nakaka - OP pag ganun

15.) Ako ang Physical embodiment ng mga salitang "Hindi nag-aaral pero nakagraduate"

• Dinaan ko sa stock knowledge at creativity ang college ko (dahil yun ang required sa course namin)

16.) Hindi ako nakikipag-usap online sa mga taong hindi ko gusto kausapin

• Siguro sa buong list ko, apat lang yung kinakausap ko kaya nakakalungkot kapag hindi sila nagrereply.

17.) Marunong akong magluto pero di ko maperfect ang sunny side up na itlog

• Marami na kong naluto na mga putahe (kahit yung mga putahe ng ibang bansa nagagawa kong iluto) pero hindi ko parin maperfect ang pagluluto ng sunny side up na itlog.

18.) Ako yung taong pala-hatid

• Gustong-gusto kong naghahatid once na natapos yung tambay or gala kasama yung mga tropa ko (or siguro dahil nakaugalian na ang ganun samin)

 19.) I always save a number on my phone

• Basta number na ginamit ng kaibigan ko sinasave ko (for emergency purposes at para maiwasan ko yung pagtetext ng "Hu u?")

20.) Dalawa palang mula sa lahat ng mga katropa ko ang nakapunta at nakakaalala kung nasaan ang bahay namin

• Yep, dahil hindi ako sanay na nagpapapunta ng mga tao sa bahay namin sa kadahilanang wala akong maipapakain sa kanila at  parang gubat ang bahay namin (hindi sementado yung labas at maraming puno't mga halaman)

21.) Pag sinabi kong maghihintay ako, naghihintay ako

• Eto na siguro yung malaking "double-edged sword" ng pagkatao ko. Basta sinabi kong maghihintay ako, naghihintay talaga ako na kadalasang nagiging sanhi ng aking mga disappointment (ayoko talaga ng naddisappoint)

23.) Its either i'm early or i'm not going

• Lagi akong ganyan, dumadating ng sobrang aga sa meeting place or hindi talaga ako pupunta. Ako kasi yung taong ayaw kong hinihintay ako kaya might as well ako na yung maaga.

24.) Mahilig ako sa Kape

• Isa akong Coffee Addict. Nakaka dalawa (2) or tatlong (3) timpla ako ng kape sa isang araw. Favorite ko din na makatikim ng iba't-ibang klaseng kape at hindi buo ang araw ko kung hindi ako makakapagkape.

25.) Ayoko ng feeling na tinataguan/iniiwasan

• Ayoko talaga ng ganyan kasi may pagkaparanoid ako (kahit hindi ako yung tinataguan feeling ko talaga ako) kaya nagbabago agad yung mood ko.

So ayan ang mga bagay-bagay na marahil karamihan sa mga kaibigan ko ay hindi alam tungkol sakin. Nasa mood sana akong mag-emo ngayon pero ayoko talaga magpost ng ganun ngayon (alam kong hinihintay ng friend kong ipost ko yun para may mapagusapan kami pero not this time)

I'm gonna take my time
Make sure that the feeling's right
Instead of staying up all night
Wondering where you are

***

I can't stop wondering why
You're taking so long to find

***

I'm gonna fall in love
Someday, somewhere you'll show up
I'm gonna get that old feeling
I'm gonna get that old high

Bakit kaya?

July 11, 2013 / 9:00am / Thursday

Nitong mga nakalipas na linggo, ako'y napapag-isip-isip, nababagabag sa tanong na paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko.. isang tanong na tila naitanong na ng karamihan sa kanilang sarili sa pag-aasam ng isang matinong sagot..

bakit kaya sinasayang ng ibang tao yung chance para pahalagahan yung isang taong once lang dadating sa buhay nila?

Napapaisip nalang ako tuwing gabi or tuwing ako ay mag-isa sa bahay habang nagpapahinga; na bakit nila sinasayang yung mga panahon at pagkakataon nila na magbigay ng oras para sa nagiisang tao na once lang dumadaan sa buhay ng bawat isa? Ni hindi nga iyon nararanasan ng iba kaya nga ang tingin ko sa mga taong may pinapahalagahan eh masuswerte dahil may isang tao na dumaan sa buhay nila na nakita at nagustuhan sila sa kung sino sila. Para sa akin rare yun dahil marami na sa panahon ngayon na panlabas lang ang tinitignan at bibihira na yung mga taong tumitingin hindi lamang sa panlabas kundi pati sa panloob na katangian.

Hindi ba nila alam na napakaswerte nila dahil mayroong nagpapahalaga sa kanila? tapos hindi man lang nila ito binibigyan ng importansya? oo nga sabihin na nating unfair ang buhay pero sana naman wag na silang dumagdag sa kontekstong yun. Hindi nila siguro nakikita yung tunay na halaga nung tao, na hindi nila iniisip na mayroong ibang tao na gugustuhing makipagpalit ng posisyon sakanya. 

Sa libu-libong pagkakataon na tayoy nagkasama
Iilang ulit palang kitang makitang masaya
Naiinis akong isipin na ginaganyan ka nya
Siguro ay hindi niya lang alam ang iyong
Tunay na halaga

Kanta ito ng bandang Parokya ni Edgar na nakilala noong 2000s.. Nakakainis isipin diba? Pagkatapos kong makadaupang palad ang mga taong nagpapahalaga ngunit hindi napapahalagahan (hindi ako tumutukoy sa iisang tao lang, marami na rin akong nakilala na may ganitong hinanakit), hindi ko maiwasang mainis sa mga nakarelasyon nila, sa pagbabalewala nila sa mga nagpapahalaga sakanila na ngayon ay iniwan nilang nag-iisa. 

Ang dami-dami naman diyang iba
Wag kang mangangambang baka wala ka nang ibang Makita
Na lalake na magmahal sayo
At hinding hindi nya sasayangin ang pag-ibig mo

Dun sa mga naiwan o hindi nakaramdam ng pagpapahalaga, sa tingin ko naman tama na yung ginawa nila na paglayo at pagtatapos sa isang relasyon na mas maraming problema ang dala kaysa sa sarap ng pagsasama.. sabi nga nila marami pang iba dyan at sabi din sa kanta ng PnE "Wag kang mangangambang baka wala ka nang makita na lalake na magmamahal sayo, at hinding hindi nya sasayangin ang pag-ibig mo" dahil marami pa talaga or baka nga nandyan lang sa tabi nyo na naghihintay lang din na mapansin nyo. Masarap ang may minamahal at pinapahalagahan na pahahalagahan ka din. Naranasan ko na din yan kaya napapasabi ako ng mga ganitong bagay, kaya nga't nanghihinayang ako sa mga taong hindi nakakaramdam,  mga taong hindi marunong magpahalaga. 

Minsan hindi ko maintindihan
Parang ang buhay natin ay napagti-tripan
Medyo Malabo yata ang mundo
Binabasura ng iba ang siyang pinapangarap ko

Masakit makitang binabasura ng iba yung taong pinapangarap mo. Oo masakit talaga yan lalo na't alam mo ang nangyayari sa pagitan nilang dalawa na para bang andun ka at nanunuod ng soap opera sa tv. Hindi nila alam na may taong handang sumalo sa pangarap nya para lang mapunan yung pagkukulang nang nauna. Na kahit abutin ng matagal na panahon ay ayos lang sa kanila.

Anong gagawin ko? hindi ako magdadalawang-isip na pahalagahan yung iniwan nila dahil may nakita akong hindi nila nakita. Na alam kong worth pahalagahan at worth taking the risk. Dahil alam ko din kung anong pakiramdam ng maiwan at hindi pahalagahan. Yan ang naging kalbaryo ko sa loob ng nakaraang dalawang taon. Alam ko kung paano pahalagahan ang isang tao lalo na't karapat-dapat syang sumaya nang walang iniisip mula sa nakaraan. 

(as of the moment, wala akong pinatutungkulang specific na tao / mga tao sa post na ito, sariling pananaw ko ito at maaaring magbago sa pagdaan ng mga araw)

Pagbabaliktanaw

July 9 2013, 4:30pm, Tuesday

Para bago naman, magtatagalog ako sa blog ko na to. Since nung huling post ko dito (which is nung March pa), marami akong pinagkaabalahan sa aking buhay-buhay. Nakapunta ako sa iba't-ibang lugar na first time ko lang mapuntahan (isa na dito yung makapag gala sa Shangri La o kaya pumunta sa Quezon City para kumuha ng Birth Certificate sa NSO), marami rin akong natry na iba't-ibang pagkain (mga turo-turo na wala dito sa amin), marami din akong nakasalamuhang mga tao (more than one is many).

Well, nagback read ako ng mga post ko nung ako'y nag-aaral pa at nakita kong napakadrama pala ng buhay kolehiyo ko. Alam ko namang nag-enjoy ako sa mga pinaggagawa namin noon or ni wala man akong regrets sa mga taong nakilala o nakadaupang palad ko ng mga panahon na yon. Masasabi ko lang na malaki ang pasasalamat ko sa lahat ng taong naging kaibigan ko at naging malapit sa akin sa limang taon ko sa kolehiyo (oo limang taon, wag mo nang itanong kung bakit), basta nagpapasalamat ako sa kanila dahil nairaos ko ang aking pagiging estudyante nang dahil sa kanila. so para sa mga katropa ko nung college, Ka Jords at Ka JM, sa bestfriend/shitmate/mome kong si Jam na walang kapantay, sa aking ama na si X, sa mga kapatid ng aking mome na sina Pritchi at Pat, kasama na din sa listahan ang aking lemon na si Mae, sa aking nag-iisang anak na si Lue, sa mga walang katapusang kwentuhan kasama sina Mel at Jo, sa kakulitan ni Peps at Boj.. at sa ibang anonymous na hindi ko na mababanggit dahil hindi naman to last will and testament.

Inaamin ko naman na madrama talaga ang buhay kolehiyo ko, ganyan talaga, pag nagmahal tayo, masasaktan tayo (hindi naman pwedeng puro sarap lang). Ang sa akin lang eh i wish na maging happy sya sa mga ginagawa nya at maging successful sya sa buhay. Marami rin akong natutunan dahil sa mga pangyayari, natutuo akong makinig sa mga pinagsasabi ni Papa Jack sa radyo, sa pag-antabay sa airing ng BNO (Boys Night Out) at natutunan ko din mag-open up sa mga tropa ko (hindi talaga ako pala salita tungkol sa mga ganitong bagay sa personal kaya marami akong nailalagay sa mga ganitong blog). Naging masaya din naman ako dahil naranasan ko ang magkaroon ng pinapahalagahan sa buhay.

So ano na ngayon? nakahanap na rin ako ng trabaho sa isang unibersidad sa may Maynila. Okay na din ang pasweldo kahit na simula sa baba (mas mataas ng kaunti sa minimum pay). Okay din naman yung environment ng paaralan, wala na kong reklamo dun. Okay din kasi makikita ko yung kaibigan kong itatago natin sa pangalang Azalea dahil dun sya napasok bilang estudyante. Tsaka marami na rin akong nakilala dun na sa tingin ko ay okay lang na makasalamuha. Well, mas masaya magkaroon ng mga panibagong experience so go lang ng go.

sa tingin ko mahaba na ito at marami man akong kalungkutang dinaranas ngayon na kahit dito ay ayaw ko nang ilagay, marami na rin akong nasabi na naipagpapasalamat ko at may naaalala pa ko sa aking mga pinagdaanan na nakatulong ng malaki sa kung sino ako ngayon. Kahit na naguguluhan ako sa sarili ko sa ngayon, kailangan maging masaya parin. hanggang dito nalang muna..

PS: wag nyong papanuorin yung A Millionaire's First Love kung ayaw nyong maiyak sa dulo.. hahahahaha, yan ang naging source ng kalungkutan ko nitong mga nakaraang araw..